Prolog

                Nadeszły złe czasy w świecie czarodziejów… Czasy, w których ludzie dbają tylko i wyłącznie o swoje własne bezpieczeństwo. Nie są w stanie pomóc sobie nawzajem, ponieważ dziś nikomu nie można zaufać, w szczególności obcym. Jak społeczeństwo ma dalej funkcjonować skoro wobec każdego padają jakieś podejrzenia?

                Nadeszły złe czasy w świecie czarodziejów… Czasy, w których ludziom zagraża jeden potężny czarodziej. Oczywiście byli i tacy, którzy starali się z nim walczyć. Teraz boją się nawet wymówić Jego imię. „Strach przed imieniem zwiększa strach przed tym kto je nosi”.

                Nadeszły złe czasy w świecie czarodziejów… Czasy, w których człowiek jest gotów poddać się złu, aby ochronić swoich bliskich. Co powinienem wybrać… własną śmierć i bliskich mi osób czy może jednak… pomogę Mu… Przed takim wyborem stanęło bardzo wiele osób, a ludzie sięgali dna dla zapewnienia bezpieczeństwa rodzinie. Bynajmniej tak myśleli. Żyli z myślą, że ich chronią, a tak naprawdę było to złudne myślenie.

                Mężczyzna ubrany w czarną szatę schodził cicho po schodach. W domu, w którym się znajdował panowała martwa cisza. Znajdował się coraz niżej, aż w końcu zszedł z ostatniego stopnia i gołą stopą dotknął zimnej powierzchni ziemi. Piwnica była strasznie zaniedbana, gdy tylko zaczął przemierzać korytarz pod jego stopami dwa razy przebiegł szczur. Ścisnął różdżkę mocniej i nagle wymierzył w zwierzątko. Wymówił krótką formułkę, a szczur leżał martwy. Szedł dobre pięć minut, aż w końcu stanął przed drzwiami, w których znajdowało się niewielkie okienko, w którym stały kraty. Zajrzał przez nie i dostrzegł łóżko, na którym leżała skulona dziewczyna. Nie dostrzegł jej twarzy, ponieważ była odwrócona plecami do drzwi.

                – Bella mi powiedziała o podjętej przez ciebie decyzji – jego głos był na tyle lodowaty, że całe ciało dziewczyny zdrętwiało. Nienawidziła go i miała ochotę mu to wykrzyczeć prosto w twarz… ale się bała – Wstań i spójrz na mnie – rozkazał jej. Ton, którym to powiedział świadczył o tym, że nie życzy sobie jakiegokolwiek sprzeciwu. Sparaliżowana strachem wstała z łóżka i podeszła do drzwi.

                – Słucham? – wyszeptała cicho, uginając delikatnie kolana.

                – Wiesz co masz robić? – zapytał, ale gdyby otrzymał negatywną odpowiedź prawdopodobnie wpadłby w nielekki szał. Cały jego plan miałby legnąć w gruzach, bo jego słudzy nie potrafią załatwić jednej rzeczy porządnie?

                – Tak, Panie – odpowiedziała, a po tych słowach zaczęła czuć wstręt do samej siebie. Z zadowoleniem kiwnął głową, odwrócił się i odszedł. Bardzo się cieszyła, że już sobie poszedł. Wolała samotność. Ochroni swoich rodziców… Ale zawiedzie wszystkich swoich przyjaciół. Zawiodła już samą siebie.